Dante Halina

Ja też mam ambicje – niezmierne – i właśnie za to płacę, dni mordując nad francuskim czy angielskim. 
Dla odprężenia potem czytam sobie Garcię Lorkę po hiszpańsku albo tłumaczenia moich własnych wierszy 
na włoski. 
Te ostatnie bardzo popularne w szkole i właśnie przed chwilą miałyśmy ładną rozmowę w łazience. 
Dziewuszka powtarzała strofkę i kiedy ją zapytano, czy to Dante, powiedziała: Nie, to Halina.

(z listu Haliny Poświatowskiej do György Gömöriego, w: ja minę, ty miniesz... Wspomnienia o Halinie Poświatowskiej, zebrała i opracowała Mariola Pryzwan)