list od kandydata

Dostałam dzisiaj.

Przedtem również od innych. 

Którzy zwracali się do mnie per „drogi Polaku” i pytali retorycznie, czy martwię się, że pociąg PKP, na który czekam, znów będzie miał spóźnienie. 

Albo proponowali, żeby za leki, na które pacjenta nie stać, płaciło państwo. 

A dzisiaj przyszedł list od kandydata, który też wie, że pocztą elektroniczną znaczy więcej, lepiej i nowocześniej 

oraz z gwarancją, że e-przesyłka nie trafi w ręce nie tego elektoratu.

To znaczy, że nie trafi do nikogo z potrafiących obsługiwać jedynie telewizor oraz przekonanych, że internet 

to takie urządzenie jak telefon albo mikrofalówka.

I byłam skłonna potraktować ów list życzliwie.

Tym bardziej, że dzisiaj ostatni przedwyborczy poniedziałek.

Następny poniedziałek będzie już powyborczy, Drodzy Czytelnicy.

Za tydzień o tej porze będzie już prawie wiadomo, czyje na wierzchu.

Popieranego, Premiera, Prezesa czy Neokomunisty Grzegorza N.

Kolejność kandydatów alfabetyczna i naprawdę starałam się nazwać wszystkich jakimś określeniem na „p”, 

żeby nie ujawniać swoich preferencji i antypatii politycznych.

Nie całkiem mi wyszło, a te dwa słowa to, by tak rzec, antonimy niedokładne?

Nie szkodzi. Preferencje mam i tak, antypatie żywię od dość dawna i nawet nie nasiliły mi się ostatnio, 

przykrótką zaś kołdrę, uważam, przyjdzie nam niebawem zmienić na kocyk albo wiązkę siana i wobec tego 
może mnie przekonywać kto chce, że będzie lepiej, jeśli to jemu naród pozwoli odtąd przyszywać do niej, tej kołdry,
frędzelki – i tak mu nie uwierzę.

Ale kandydatowi zajmującemu na listach wyborczych swojej partii miejsce w trzeciej dziesiątce 

nawet byłam skłonna. 

Mam przestać ściemniać? Dobrze. Ale dokładnie przeczytać, co napisał, postanowiłam. 

I dotrzymałam słowa. Przeczytałam.

Że może należałoby dać szansę tym, którzy zamykają stawkę. 

Może i tak, pomyślałam. 

Tylko zaraz okazało się, że ta szansa powinna być za zasługi. 

Niewątpliwe. Aspirujący do Sejmu radny Rady Warszawy wylicza je – nie wiem, wszystkie, czy tylko niektóre. 
Jako swoje.

„Moje zasługi”. Dwukropek. A po dwukropku co? 

Otóż, miedzy innymi, chociaż nie wyłącznie, Centrum Nauki Kopernik.

Przepisuję z Wikipedii.

O Centrum Kopernik. Centrum jest instytucją, powołaną i finansowaną przez Miasto Stołeczne Warszawa, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Z innego portalu o mieście stołecznym Warszawie i jego (miasta) władzach.  
Jednostki pomocnicze – dzielnice miasta. 
Rada Warszawy. Radę m.st. Warszawy tworzy 60 radnych wybieranych, co cztery lata w wyborach lokalnych. 
Prezydent Warszawy.