jesień poety - typografa

e.e. cummings spadanie liści (liścia; wiersz, przypuszczam, jest w istocie swojej listopadowy) opisał tak:

le

af

fa

ll

s)

Między innymi tak. Jak w całości? Nie mogę napisać.

Wydawca zaznacza bowiem, że wolno cytować tylko krótkie fragmenty i w celu aby.

Formuła pewnie gotowa i taka, żeby była na każdą okoliczność.

Edward Estlin zaś, jak to on, zmieścił się w niej nie bardzo.

No, nie, nie zmusi mnie, nawet swoją poezją, do napisania na jej temat czegoś więcej niż tylko niniejszy post.

Pisać o Cummingsie to, moim zdaniem, oksymoron.

A zarazem – jakże wygodna opinia.

Bo to trudny poeta był.

A zwięzłość jego nierzadko dla mnie niepojętą jest i aż niemożliwą.

PS Który z wierszy cummingsa lubię najbardziej?

Najbardziej lubię...

Nawet nie cały wiersz, tylko fragment.

Dobrze się zresztą składa, że fragment; odpada zmartwienie, że mogę naruszyć wszelkie i zastrzeżone prawa ich właściciela.

Jaki to fragment?

Przytoczony wyżej.

ll
Nie wiem, czy to ll (el el), czy raczej 11 (jeden jeden? jedenaście?).

Wracając na chwilę do tytułu tego wpisu: po-et-y-ty-po-gra-fa, zwracam uwagę. 
Oraz, że wieczory zaczynają się coraz wcześniej.