jak powstają wpisy

A, bardzo rozmaicie to się odbywa i dokonuje.

Nie ma recepty. Ani (sprawdzonego) przepisu.

Ale niektóre właściwie same przez się, same z siebie i tak jakoś.

Bo weźmy dzisiejszy.

Ponieważ Stryjenka Nutella zapowiadała, że zajrzy, żeby sprawdzić, czy w lesie przeważają obecnie wątki autotematyczne, fundamentalistyczne, długie wiersze, czy też może motywy malarskie, bexa dość bardzo przejęta zasiadła do pisania nowego odcinka, który niósłby ważkie treści, poruszał istotne problemy i w ogóle zadowolił 

co bardziej wymagających Czytelników oraz samą bexę.

Usiadła, a jakże, wzięła laptop na kolana i wpisała do wyszukiwarki pierwszą literę pewnego słowa.

Literą tą było w.

Więc wujek G. zaraz podpowiedział.

Walgreens.

Dziękuję, stanowczo za daleko.

wi...

Wiz Khalifa.

Ale to raper, też amerykański, i wobec tego nic mu nie pomoże, że na drugie imię (prawdziwe, 
nie sceniczno-artystyczne) ma Dżibril. Czyli jakby Gabriel.

Wiesbaden.

Przykro mi, nie skorzystam z oferty.

wie gehts.

Wujek G. najwyraźniej postanowił się nie poddawać.

Gehts, gehts... – odpowiedziała bexa machinalnie i pisała dalej.

wier...

wiersze o życiu optymistyczne.

Jak tu nie kliknąć.

Wiersz, rzeczywiście.

Biały.

Dziewczyński.

Optymistyczny.
O życiu poniekąd.
Chociaż nie jakoś tak bardzo ogólnie.

Bo podmiot liryczny mówi, że jest zakręcona i nie jest lalką barbie.

Szczerze mówi, to się czuje, i bexa nie zamierza wątpić.

Tylko to zakończenie. Dlaczego? Skąd? Co autorka miała na myśli?

Pamiętaj że poznając mnie,
ryzykujesz swoje zdrowie.