tylko dla dorosłych

(...) I nie wiemy, co wolno i co nam się należy, nie znamy naszych praw i obowiązków. I tu, i tam samowola.

Chciałem być znowu dzieckiem, pozbyć się szarych dorosłych trosk i smutków, a mam dziecinne, 
które mocniej bolą.

Niech was nie łudzi nasz śmiech.

Zajrzyjcie do naszych myśli, kiedy spokojnie idziemy i wracamy ze szkoły, kiedy spokojnie siedzimy na lekcji, 
kiedy rozmawiamy półgłosem lub szeptem, kiedy leżymy wieczorem w łóżku.

Inne troski, ale nie mniejsze, mocniej odczuwane – i większa, wielka tęsknota.

Wy już zahartowaniu w cierpieniu i rezygnacji, my jeszcze się buntujemy.

Kiedy byłem dorosły, już się tylko wystrzegałem złodzieja.

A teraz boli, że kradną.

Dlaczego  jeden drugiemu zabiera? Jakże tak można?

Smutek, że nie może być dobrze. (...)

(Janusz Korczak, Kiedy znów będę mały)