wpis interaktywny, ale nienatrętnie

Podróże kształcą.

Uczą, bawią, wychowują nawet.

Podróżowanie jest wielką przyjemnością.

Ale te przygotowania...

Wziąć wszystko, co potrzebne; niczego nie zapomnieć.

Wyprawa dopiero następnego dnia, a ja już pakuję tobołek, obmyślam trasę i strój, w jakim najlepiej 
będzie ją przemierzać. 
I od rana znowu. Sprawdzam, czy o niczym nie zapomniałam.
Chłodno dzisiaj, wieje.

Poczta – listy do wysłania, rachunki, wypełniony dowód nadania przesyłki poleconej.

Bankomat – karta.

Skarpetki – te długie oczywiście, w paski.

Sklep z różnościami – stara bateria do (p)okazania sprzedawcy.

Sklep z jedzeniami – szczelnie zamykane naczynie, do którego włożę torebkę z pierogami.

Pierogi pewnie będą ze szpinakiem?

Sklep ze wszystkim w ogóle – tu do specjalnego pojemnika wyrzucę starą baterię (patrz wyżej) i w drodze powrotnej zrobię zakupy.

Torba na zakupy. Koniecznie zielona, musi pasować do spodni. Lista zakupów.

W drodze powrotnej z pewnego ważnego spotkania.

Dokumenty na ważne spotkanie.

Zanim tam dotrę, jeszcze podrzucę obejrzany film do czyjejś euroskrzynki w bloku obok.

Film.

I zajrzę do apteki.

Lista rzeczy do kupienia w aptece.

Pieniądze. Dokumenty. Zestaw „Mały harcerz”. Książka do poczytania, gdyby trzeba było czekać. Klucze. Komórka. Plecak. Rękawice. Torba z ekośmieciami.

Wszystko mam, wszystko wzięłam. Co za ulga. Jaka radość. Wychodzę. Zamykam drzwi.

Pytanie do Czytelników: czego zapomniałam i kiedy to odkryłam?