wpis ponad wszelką wątpliwość polemiczny

...pokazać piękno i wagę historii jest naszym celem.
Takie mniej więcej zdanie przeczytała bexa na stronie pewnego zespołu grającego hard folk.
Przeczytawszy, zaraz się zamyśliła, jak to ona.
Że muzyka muzyką, ale ta osobliwa werystyczna maniera, która każe artystom-wokalistom wyglądać 
na niemyjących się zbyt często...
No tak, bexo, a oglądając Gandhiego narzekałaś z kolei, że do niektórych scen zbiorowych statystów 
można było choć trochę upaćkać.
Co prawda, uczciwiej byłoby napisać, że zanim się zamyśliła, bexa najpierw usłyszała brzęczyk ostrzegawczy.
Charakterystyczny terkot.
Nieprzyjemny i właściwie uniemożliwiający wszelką refleksję.
Najpierw zatem brzęczyk i długo, długo nic.
Teraz dopiero niniejszy wpis.
Ten dźwięk wydawał zawsze wykrywacz andronów zlokalizowany gdzieś w kresomózgowiu bexy.
Zapewne tam, bo gdzie indziej?
Lat temu może dziesięć, może piętnaście, rozregulował się i zaczął odzywać, ilekroć bexa usłyszała 
albo przeczytała (s)twierdzenie, z którym nie mogłaby się zgodzić nawet gdyby chciała, a gdyby nie chciała, 
to tym bardziej.
Waga historii.
O, ta zaiste jest niebagatelna!
Wagą walców. 
Tych walców, co przyjdą (po nas) i wyrównają, a więc drogowych raczej niż wiedeńskich.
Gąsienic czołgów armii wrażych i własnych.
Szafotów budowanych specjalnie na szczególne okazje i konarów drzew rosnących przy drodze tak sobie 
i właściwie mimochodem.
Kół wynalezionych w zacnych celach, ale nadających się również do łamania kości albo charakterów.
Kamieni, młyńskich i przywiązywanych do szyi.
Wiek trumien i sarkofagów.
Kłonic, stylisk i maczug.
Kotłów z wrzącym ołowiem albo gorącą smołą.
Monet układanych w stos.
Te monety zwłaszcza nie od rzeczy będzie przypomnieć właśnie dzisiaj.
10 sierpnia.
W poniższym kontekście.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Maldon
Wraz z fragmentem jakiegoś wiersza Zbigniewa Herberta?
Na przykład o tych, którzy przegrali i tańczą z dzwonkami u nóg w kajdanach śmiesznych strojów?